| به آبی که دائم نمایید نوش | توجه نمایید آیا به هوش |
| خدا، یا شما از دل آن سحاب | به پایین فرو ریخت باران آب |
| چو خواهد کند تلخ آن را خدا | چرا پس نیارید شکرش به جا |
| همان کافران که به کفر اندرند | نخواهند آیا نظر آورند |
| که بُد بسته این آسمان و زمین | خدایش شکافاند از هم، چنین |
| زآبی که آمد فرو زآسمان | همه چیز زنده شد و یافت جان |
| چرا پس نگردند مؤمن به رب | نسازند آیین او را طلب |
| خدا بهر رحمت فرستاد باد | شما را بشارت زآن باد، باد |
| فرستاد آبی خوش از آسمان | که پاک است و طاهر به هرجا روان |
| زمین زنده گردید از آن آب پاک | پس از مرگ، شد زنده این تیره خاک |
| همه چارپایان و هر آدمی | بگشتند سیراب از آن، هر دمی |
